Wie is hier de directeur?

Nog altijd is het voor ons heel belangrijk om te denken in hokjes en te werken volgens een vast stramien. Zo stoppen we iedereen zo snel mogelijk na een eerste indruk in een hokje en trekken we daaruit bepaalde en soms voorbarige conclusies. We vinden structuur en “het bekende” prettig want een vaststaande structuur maakt het allemaal zo overzichtelijk, controleerbaar en begrijpelijk. Orde en regelmaat zodat iedereen weet waar die aan toe is, net zoals een kind (over het algemeen) wordt opgevoed.
Maar is dat echt zo, werken we – eenmaal volwassenen – dan werkelijk optimaal of zijn we dan alleen maar makkelijker definieerbaar volgens de gevestigde orde en klaargestoomd voor het keurslijf van hokjes?

Er zijn verschillende vormen van anders organiseren zoals bijvoorbeeld een netwerkorganisatie (een groep van mensen met eenzelfde zakelijk doel en belang, zonder opgelegde structuur en hiërachie). In een netwerkorganisatie zijn geen bazen en organiseren de collega’s zichzelf.

Vrijheid, gelijkheid en blijheid

Niemand is er specifiek aangesteld voor de koffie, notulen, printen, receptie, facilitaire zaken etc want dat zijn corveetaken waar iedereen zich verantwoordelijk voor voelt. Taken worden niet ingeschaald volgens een functiehuis waardoor ook niemand zich te duur zou kunnen voelen voor het regelen van een uitvoerende taak. De medewerkers zijn allemaal gelijk en er lopen bovendien geen secretaresses rond. Er gelden wel enkele afspraken en er is een vorm van leiderschap maar er zijn geen leidinggevenden of managers die de opdrachten geven of zelf als opdracht hebben anderen te controleren. In deze zelfregulerende organisatie heerst openheid en dat alles met een heel klein beetje houvast van een zeer minimalistische voorafgesproken structuur.

Doen waar je zelf zin in hebt

Elk mens heeft een zelforganiserend vermogen en is prima in staat eigen verantwoordelijkheid te dragen. Je weet heel goed dat je je aan bepaalde regels moet houden anders kom je in de problemen of ondermijn je je eigen gezondheid. Onze zorgfactor ligt in de wijze waarop wij ons land organiseren en hoe we met elkaar samenwerken echter niet bij onszelf maar bij respectievelijk, overheid en werkgever. Dat is raar! Wij zijn toch volwassen en hebben een brein gekregen om zelf na te denken? Waarom zouden we dat dan overlaten aan een ander? Als het oplossend vermogen en creativiteit een plek krijgt in een functie, de unieke rol binnen een netwerk, gaan mensen hun eigen capaciteiten echt benutten en gaan ze de hele dag doen waarvoor ze zijn opgenomen in dat netwerk. Achterover leunen en anderen het werk laten doen is er echt niet bij, dat is juist de bron van de vele problemen die we kennen.

Rol vervullen waar je energie van krijgt

In een netwerk van vrienden is er ook een leider, verbinder, strateeg etc maar niet een baas want dat is geen basis voor een vriendschap. In een vriendschap voel je je over het algemeen ook het lekkerst wanneer je met die vriend op gelijke voet staat en je elkaar kunt aanvullen of helpen. Zou dat dan niet ook zakelijk een mooie norm kunnen zijn? Ik weet het zeker en bij Finext doen ze dat al een tijdje en met succes.

Wil je meer van weten van het businessmodel van Finext? Meld je nu aan voor de bijeenkomst op 29 november as een netwerkorganisatie in de praktijk alwaar we zullen worden opgevangen door gastheer Fokke Wijnstra.

“Is Fokke Wijnstra de directeur van Finext?”. “Nee, Fokke is zeiler!”