Je hebt een leuke baan. Je krijgt de vrijheid om je werk te doen op momenten dat het jou ook goed uitkomt. Je wordt een aantal malen per week op kantoor verwacht omdat er iemand moet zitten bij wie de collega’s binnen kunnen lopen om te overleggen in plaats van dat alles per mail of telefoon gaat. Je richt je dagen daarom zo in dat je op kantoor die werkzaamheden doet, die ergens anders nou eenmaal lastig uit te voeren zijn. Op de dagen dat je ergens anders werkt, doe je werkzaamheden die niet plaatsgebonden zijn.
Wanneer ik thuis werk (binnen of buiten, afhankelijk van het weer) ben ik veel productiever. Ik verzet bergen werk tijdens een ochtend thuiswerken. Dezelfde hoeveelheid werk verzetten, kost me op kantoor soms twee dagen. Werk ik dan sneller thuis? Nee. Ik word niet afgeleid door binnenwandelende collega’s. De telefoon gaat veel minder vaak als ik thuis ben. En ergens ruik ik vrijheid waardoor ik sneller geneigd ben nog even door te gaan om iets af te maken. Zodra de klus geklaard is, heb ik de tijd weer aan mezelf. Zo voelt het.
Eigen tijd indelen
In een organisatie waar “je eigen tijd indelen” niet heel gewoon is, is het soms best lastig om vast te houden aan mijn eigen tijd indelen. Nee, dat zeg ik verkeerd. Ik ben gauw geneigd alles te verantwoorden. Ken je de opmerkingen “Ga je nu al weg?”, “Wat ben je laat”, “Waarom stuur jij ’s avonds nog mailtjes?” Reageer jij op al die vragen? Ik niet meer. Maar toch knaagt er wel eens iets. Want ja, ik kom vaak later binnen dan de meeste van mijn collega’s, trek de deur soms vroeg achter me dicht en mail ’s avonds en in het weekend. Dat laatste doe ik niet om anderen te laten zien dat ik mijn later binnenkomen en vroeg vertrekken compenseer. Ik werk gewoon graag op momenten dat ik daar zin en tijd voor heb. Vaak kan ik net na zeven uur ‘s avonds al heel wat mailverkeer doorwerken, zodat ik me de volgende ochtend kan storten op een plan van aanpak dat geschreven moet worden. Soms vertrek ik om vier uur omdat ik om vijf uur ergens moet zijn voor een vergadering die tot negen uur duurt. Ga ik dan “vroeg naar huis”? Wat ik doe wanneer ik niet fysiek aanwezig ben, ziet niemand. Zoals mij niet altijd duidelijk is wat je doet als je er wel bent, maar dat terzijde.
Verantwoording afleggen is iets anders dan verantwoordelijk zijn
Moet je verantwoorden wat je doet en op welk moment aan iedereen die vragen stelt? Eigenlijk vind ik van niet. Ik ben vooral mezelf en mijn leidinggevende verantwoording schuldig. Ik heb een arbeidsovereenkomst waarin een gemiddeld aantal uren per week is afgesproken. De ene week haal ik de uren net niet, de andere week zit ik er ruim boven. Waar ik die uren maak, is niet beschreven. Als ik het vertrouwen van mijn leidinggevende heb, dat ik mijn uren maak en ik dat vertrouwen niet beschaam, ik op de afgesproken momenten klaar heb wat ik gezegd heb te doen, zou het voldoende moeten zijn.
Vrijheid en controle
Ga ik te ver als ik zeg dat mensen die het zo druk hebben met anderen controleren hoe laat ze binnen zijn en hoe laat ze verrekken, misschien wel heel jaloers zijn op mijn vrijheid? Of zouden ze het zelf niet aankunnen, die vrijheid? Is thuiswerken voor iedereen weggelegd? Nee, sommige beroepen maken thuiswerken onmogelijk, want een caissière kan natuurlijk de boodschappen niet thuis scannen en laten afrekenen. Hoewel daar ook al weer iets op gevonden is, wat ook de shopper thuis houdt. Ok, de gevangenbewaarder dan, die kan niet vanuit huis de gedetineerden in de gaten houden en begeleiden. Je snapt me wel. Ik heb het over de beroepen die niet echt een fysieke werkplek eisen.
Tijd indelen is een vak
Kan iedereen thuiswerken? Ben jij als persoon geschikt om de vrijheid en verantwoordelijkheid aan te kunnen? Kun jij je “opsluiten” in huis om daar een klus te klaren binnen een afgesproken tijd? Hoe groot is voor jou de verleiding om wasjes te draaien, boodschappen te doen, koffie te leuten met de buurvrouwen, te sporten? Of doe je vrije tijd dingen onder werktijd en werk in je vrije tijd? Dat is de volgende valkuil. Hoe bewaak je de grenzen van je privétijd. Wanneer ben je echt vrij. Ik merk dat sommige collega’s worstelen met het bewaken van de tijd. Ze ervaren minder vrije tijd omdat de telefoon kan gaan en omdat de mail blijft binnenkomen. Ik denk dan, zet je telefoon uit als je vrij wilt zijn en log thuis niet in, als je geen mail wilt lezen. Maar het idee dat je misschien wel nodig bent, dat er iets kan zijn, knaagt aan sommige mensen waardoor ze de pc en telefoon niet los kunnen laten.
Is het echt een kwestie van wennen en als iedereen om is, gaat het al een stuk makkelijker voor diegenen die loslaten in hun vrije tijd moeilijk vinden?
