Stilstaan bij het “andere” en “nieuwe” werken

( 😉 what’s NEW?)

De laatste tijd was ik tergend moe en vroeg ik me af of deze moeheid puur van fysieke aard was of dat ik toch langzaam zelf toe was aan een supercoach die mij op weg kon helpen om mijn psychische gesteldheid te resetten. Waar waren mijn CONTROL – ALT – DELETE knoppen? Zouden die van mij soms tijdens de recessie wegbezuinigd zijn en heb ik dat door alle drukte niet opgemerkt?

Ik voelde me bekocht, bestolen en bedrogen. Hallo! Ik was toch op weg carrière te maken, heerlijke verre vakanties te plannen, mooie lieve gezonde goed luisterende en lerende kinderen op de wereld te zetten en bovendien dit alles met vier keer per week sporten voor een goddelijk strak lijf? Waarom lukte het me niet meer om helder en scherp te zien? Waren het echt mijn 40+ jaren die nu de rekening op mijn bordje presenteren en schreeuwen om een bezoekje aan de andere Hans? Was ik mijn focus kwijtgeraakt omdat er zoveel is wat ik niet wil missen?

Nieuwe volkslied werkend Nederland

“Blurred Lines”, een heerlijke smakelijke opzwepende song dito verpakt, lijkt in werkend Nederland het nieuwe volkslied te zijn. En wees eerlijk. Wie luistert er nog naar de woorden van “Duitsen bloed”en “den vaderland getrouwe” of weet de betekenis van “vrij onverveerd”?

Stilstaan en toegeven

Oké, even was er een heftige crisis maar na een levensverlengend infuus kunnen we verder met meer van hetzelfde. De berichten dat we langzaam uit de recessie klimmen en onze koopkracht voorzichtig toeneemt geven hoop. Toekomst aan onze horizon of niet?

Gaan we door met ons ego nog verder te voeden en op te blazen, testen wie op basis van kracht en uithoudingsvermogen de langste adem heeft? Of durven we het aan om te vertragen en even stil te staan en toe te geven aan onze moeheid? Stilstaan betekent: even niets, nothing, cut, pauze, in de vrij staan en slechts observeren wat er om ons heen gebeurt.

Niets is zo eng als schoorvoetend te moeten toegeven dat je het ook even niet weet, dat oude methodieken en theorieën in deze nieuwe tijd niet meer werken. Toch begint jouw toekomst ook NU, vandaag kun je echt al doen wat morgen nodig is. Ook als dat vertragen betekent.

Het mooiste nieuwe boek: Vandaag doen wat morgen nodig is – Ruimte maken voor sprongsgewijze organisatieverandering, van Rob Fijlstra kan ik je echt aanraden. Ik heb het vorige week gelezen en bruis weer van de energie en ideeën ( 😉 that’s NEW)!

Wat zie jij als je stilstaat?

In mijn werk als organisatiecoach/-trainer zie ik voorzichtig door mijn troebele blik heen, in de verte een beeld opduiken van “Bright Lines”. Zie jij ze ook? Het beeld van het onwennig op weg zijn en zoeken naar een andere manier van werken, het herijken van oude waarden en normen en het steeds meer gebruik maken van de technische mogelijkheden. Ik ben er klaar voor!

Welke “Bright Lines” zie jij aan de horizon van werkend Nederland verschijnen?