Ik weet het zeker. Dit is de richting die ik op wil. Niemand moet nu gaan lopen zeuren of dat wel de juiste richting is. Dat is nu juist het punt. Wat voor mij de juiste richting is, is voor een ander precies de verkeerde kant op. Ik loop al een aantal jaar mee binnen de Ontsecretaressen community. Net als alle anderen voel ik me betrokken bij dit proces. En het is toch vooral een persoonlijk proces. Het is fijn om met anderen te kunnen delen wat je in de wereld ziet veranderen en wat voor effect dat heeft op jouw werk en toekomst.
Projectondersteuning is een geliefd onderwerp. Via de events en social media vliegen Agile, Scrum en Prince2 je om de oren. Je ontkomt er dus niet aan om ook na te denken over wat je nu echt wilt. Het werd mij in de loop van de tijd wel duidelijk dat projectmanagement niet de richting is waar ik naar toe moet of wil.
Indien mogelijk keren…
Als je eerlijk bent tegen jezelf ligt het vaak al zo voor de hand en zichtbaar voor je op tafel. Vaak hoef je niet ver te zoeken naar de richting waar je naartoe wilt. Voor mij ligt die richting in de Communicatie. Volgens de media hebben we een overschot aan studenten die ‘iets’ met communicatie willen doen. Je zou er bijna door van richting veranderen. Nee. We blijven op deze snelweg en negeren de afslagen. Als management ondersteuner is het vak communicatie een dagelijks onderdeel van je werk. Je hebt vaak al de nodige kilometers gemaakt in het organiseren van events, begeleiding van drukwerk, inhoudelijk redigeren van stukken, enz.
Eerste stapje is een korte cursus Columns Schrijven. Laat ik nou ineens een sluimerend talent van mezelf ontdekken! Spelen met woorden en gedachten, iets leukers is er niet. Volgende stap. Eerste column mogen schrijven voor Ontsecretaressen. Gek en beetje trots dat mijn column op deze site staat. Ik word gevraagd of een column gebruikt mag worden als achtergrond informatie van een workshop. Grote stap vooruit. Ook op mijn werk begint communicatie een steeds grotere rol te spelen.
Het lijkt wel of er een kettingreactie ontstaat van momenten waar het onderwerp communicatie in diverse vormen aan mijn bureau voorbij trekt.
Plankgas
Het wordt nu echt wel tijd dat ik gas ga geven op de snelweg. Ik start met de opleiding HBO Communicatie in 1 jaar. En dat is wel weer even wennen. Het wordt een jaartje van dagelijks aan de studie, module opdrachten en examens. De andere kant is dat ik er enorm veel van opsteek. Niet alleen aan theorie, maar ook in de ontmoeting met andere studiegenoten die ook naast hun werk een studie volgen.
Gek genoeg komen er nu op mijn werk ook steeds meer communicatie onderwerpen op mijn bordje terecht en ik vind het geweldig. Ik lijk wel een blikje frisdrank wat hard geschud is en geopend wordt. De energie bruist er van af.
Blind voor eigen talenten?
Eigenlijk is dat ook waar al die stapjes toe moeten leiden. Zoek naar datgene waar je energie van krijgt. Waar je ogen van gaan glimmen. Waar je trappelend van ongeduld aan de startlijn verschijnt. Waar elke dag een feestje is. Voor mij is dat wel duidelijk nu.
Communicatie is waar ik vrolijk van word, waar de ideeën borrelen en waar ik mee verder wil. Het verbaast me nog het meeste dat communicatie me zo natuurlijk af gaat. Uiteindelijk heeft communicatie altijd een grote rol in mijn leven gespeeld, maar is het me nooit opgevallen omdat het me zo makkelijk af gaat. Soms liggen dingen zo voor de hand dat je er aan voorbij loopt of erover struikelt.
Ik daag je uit om ook te zoeken waar je talenten liggen en deze te gebruiken op jouw snelweg. Laat je me weten waar jouw talent-tomtom je naartoe navigeert?
