Iedereen ontwikkelt zich in haar eigen tempo. Waar de ene persoon zich volzuigt met kennis en dit daarna toepast, heeft de ander zoiets van “laat dit bootje maar aan mij voorbij varen”.
Ontwikkelen doe je allemaal. Logisch, want anders zou je het hele leven in de zuigelingfase blijven. De vraag zou dan ook niet moeten zijn: “ontwikkel je jezelf”, maar: “ga je actief op zoek naar mogelijkheden om je verder te ontwikkelen”. Zelf gebeurt het mij in golven. De ene keer ontwikkel ik ongemerkt omdat ik nieuwe werkzaamheden op mijn bureau krijg, de andere keer zoek ik actief en volg ik cursussen.
Voor ik begon met mijn #Ontsecretaressen-proces, zat ik in de fase van passieve ontwikkeling. Ik deed dingen en die pakten over het algemeen goed uit, maar ik zocht niet actief naar iets. Zelfs ontwikkeling van mijn persoonlijkheid gebeurde ongemerkt. Door een aantal gebeurtenissen op mijn werk besefte ik dat ik, als ik niets zou ondernemen, uiteindelijk buiten de boot zou vallen. Daarom ben ik weer gestart met actieve ontwikkeling. Door mezelf in te lezen in relevante onderwerpen, door me te oriënteren op de gebeurtenissen in het vakgebied, maar ook door te kijken naar wat er in naastgelegen vakgebieden gebeurde. Vakgebieden die raakvlakken hebben met het werk dat een secretaresse doet.
Het actief rondkijken had wel een ongewenst bijeffect: ik zag ineens dat een flink aantal mensen in mijn directe omgeving (persoonlijk of op internetcommunities) helemaal geen zin hadden in actieve ontwikkeling. Vreselijk, vond ik dat. Immers, het is leuk om jezelf te ontwikkelen? Waarom zou je het niet doen? Waarom zou je niet in jezelf investeren? Het hoeft niet eens geld te kosten, alleen een beetje tijd. Tot ik na een aantal gesprekken met wat mede-ontsecretaresses besefte dat niet iedereen in dezelfde fase zit als ik. Niet iedereen is er klaar voor. En daar is niets mis mee.
Iedereen haar eigen tempo
Nu ik mijn sport weer heb opgepakt, begrijp ik wat ze zeiden. Eerder accepteerde ik het wel, maar het kon er bij mij toch niet in. De sport die ik doe is echter heel individueel gericht, waarbij een ieder een keuze maakt voor het uitvoeren ervan op zijn of haar eigen manier. Ook binnen de sport is een aantal mensen die anderen al dan niet positief proberen te bewegen tot het beoefenen van de sport op hún manier. De parallel met mijn pogingen om anderen te bewegen zich te ontwikkelen had ik snel getrokken.
Hoewel ik het mogelijk niet zal begrijpen, heb ik me voorgenomen om mensen die er nog niet klaar voor zijn om zich actief te ontwikkelen te respecteren om die keuze. Door het proberen af te dwingen van actieve ontwikkeling, zet men de hakken in het zand en komt men in een soort “nee-fase”, al dan niet permanent. De tijd en energie die ik niet steek in het proberen “om” te krijgen van mensen, steek ik gewoon in mijn eigen ontwikkeling. Ik heb goede hoop dat mensen mij daarom respecteren.
Ha Janneke, wat een leuk verhaal! Overigens merk ik wel om me heen dat de mensen die zich op dit moment niet echt actief inzetten tot ontwikkeling, door mijn enthousiasme toch weer worden aangemoedigd…. er is nog hoop 😉 Bovendien denk ik dat je de wereld gewoon een beetje mooier maakt met de energie die je om je heen hebt tijdens het ‘ontwikkelen’… en dat is ook alleen maar positief.
Tot zondag!