Op de eerste werkdag (voor mij) van het nieuwe jaar gaat het onderwerp over iets wat ik me al langer afvraag: kun je in loondienst zijn en toch “Ontsecretaressen”?
De meeste dames die ik tegenkwam tijdens bijeenkomsten van Ontsecretaressen zijn toch vooral ZP-ers en andere mensen die vanuit hun vakgebied interesse in de wijzigingen op dit vakgebied hebben. Denk aan trainers, coaches, eigenaars van uitzend- en detacheringsbureaus. Een reden zou kunnen zijn dat werknemers in loondienst toch wat behoudender zijn. Het hebben van een vaste dienstbetrekking geeft een stukje zekerheid, en veranderen wat ‘zeker’ is, schept onzekerheid. Ontsecretaressen ofwel ontwikkelen op de werkvloer is een inbreuk op de bestaande processen en is dan ook onzeker.
Meten is weten
Om het in wiskundige vorm te gieten: ((A * B = ) C * M). Hierbij staat ‘A’ voor jezelf, ‘B’ voor je omgeving, ‘C’ voor de uitkomst van je moeite om te ontwikkelen op de werkvloer en ‘M’ is de invloed die jouw omgeving op hun omgeving buiten jou heeft. Te abstract? Vergelijk het dan maar met een vallende druppel in een glas water. Hoe groter de druppel en het glas, hoe verder de rimpeling gaat. Jij en ik zijn de druppels, onze omgeving is het glas water. Wij bepalen hoe groot we zijn.
Verandering
Natuurlijk kun je in loondienst zijn en toch ontwikkelen. Stel jezelf een aantal vragen die je inzicht geven in je werk: wat doe ik nu, wil ik dit blijven doen, wil ik dit op deze manier blijven doen, wat kan ik doen om mijn werk en het proces te verbeteren, is mijn werk over X-jaar nog steeds nodig met de veranderingen die ik zie? Grote kans dat je antwoorden een spoor van twijfel bevatten. Toch is het moeilijk te veranderen. Vrouwen zijn van nature verzorgender (ook al klagen we hier met enige regelmaat over) en dienstverlenender (of je het nu erkent of niet). Vrouwen willen graag ‘nodig’ zijn. Mannen ‘kunnen toch niets’ en hebben een tunnelvisie. Gastvrijheid is voorbehouden aan de gastvrouw, bewaking en beveiliging aan de gastheer.
Territoriumdrift
Ik zal niet zeggen dat het allemaal onzin is. Door de biologische en evolutionaire verschillen geloof ik wel dat bepaalde eigenschappen voornamelijk mannelijk of vrouwelijk zijn. Voornamelijk, maar niet typisch. Eigenschappen zijn niet alleen aangeboren, maar ook aangeleerd. En wat je aanleert, kun je afleren. En als je bepaalde vaardigheden niet aangeleerd hebt gekregen omdat je een jongen of meisje was, kun je jezelf op een bepaald moment deze vaardigheden alsnog eigen maken.
Nee dames. Net zoals mannen ‘hun territorium’ (maatschappelijke positie, inkomen, bezit) beschermen met wat ze hebben, doen wij dat ook. Het is ‘mijn’ manager (hoezo, heeft hij geen vrouw?), ‘mijn’ notulen (hoezo, zijn je aantekeningen zó onleesbaar?), ‘mijn’ kantoor/bureau (komt de inrichting uit je eigen portemonnee?). Wij zijn nog beschermender ten aanzien van onze positie en privileges dan mannen, alleen op onze eigen manier. Een vereiste van het kunnen ontwikkelen, is de wil om deze positie en privileges onder de loep te nemen en waar nodig te veranderen. Durf te veranderen. Durf zelf te veranderen. Zolang wij secretaresses de heren (en soms een dame) managers in bescherming nemen en alles voor hen doen als een bijzit, zullen de heren managers niet veranderen.
Wij houden zelf de klassieke manager in stand. Als deze verantwoordelijkheid je niet bevalt, ga dan wat anders doen.
Met andere woorden. In loondienst? Dan juist verder kijken dan je neus lang is!
Helemaal mee eens. Ontsecretaressen wordt door mij ook opgevat als uit je comfortzone stappen, iets wat in onze beroepsgroep niet zo erg vanzelfsprekend wordt gevonden. Ik denk dat het aanzien van ons werk en het respect voor onze rol zal toenemen door te ontsecretaressen. Het proces van kritisch naar jezelf kijken en verandervermogen laten zien, is niet afhankelijk van wel of niet in loondienst zijn.
Helemaal mee eens. Ik ben ook in loondienst geweest en weer op zoek naar een nieuwe baan. Juist dit moment geeft mij de kans om te zoeken naar de functie en werkgever die openstaat voor alle nieuwe ontwikkelingen. De wereld veranderd en jij ook, maak daar dan gebruik van. Om je talenten optimaal te gebruiken en ontwikkelen zal je de zekerheid van je werk moeten loslaten. Het is net als bungy jumpen; durf je de sprong aan of blijf je veilig boven op de brug staan kijken naar de anderen die de sprong wel durven wagen. Bedenk dan ook dat degene die springt net zo bang is maar wel de confrontatie aan durft te gaan. Durf als secretaresse dan ook de confrontatie met jezelf aan en ga ontsecretaressen juist in loondienst.
Als je wilt, kun je ontsecretaressen. Ook als je in loondienst bent. Op mijn contract staat dat ik secretaresse ben. Maar in de praktijk doe ik al tijden heel andere dingen. Maar ja, ter ondersteuning van, meewerkend aan, samenwerkend met, de secretaresse van…..
Ja, ik werk nauw samen met de eindverantwoordelijke met wie ik het team vorm. Ik doe bepaalde werkzaamheden om de eindverantwoordelijke van dat team te ontlasten. Ik zorg er voor dat dit team optimaal kan functioneren, door klussen die niet direct de corebusiness van het team zijn uit te voeren en waar nog nodig over te nemen.
Het team bestaat uit medisch specialisten. Een vakgebied waar ik “geen verstand” van heb. Ik doe daarom die dingen waar zij minder verstand van hebben of waar zij zich niet mee bezig zouden moeten houden (kost dat wel niet….)
Binnen mijn team zijn we denk ik een eind op weg waar het ont…. betreft. Ieder z’n kwaliteiten en de mijne gebruik ik om specialisten te ontlasten. Wie weet gaat het hele bedrijf nog eens mee door af te stappen van traditionele rolverdelingen. En wie weet wordt de secretaresse dan ge-ont en is zij binnen het bedrijf waar ik werk geen statussymbool of persoon aan de andere kant van de schutting meer.