Leidinggeven. Is het een vaardigheid die wij allemaal kunnen aanleren? Moet het aangeboren zijn of is het een kwestie van op de juiste wijze manoeuvreren tussen vakkundige onderdanen? De een doet het op z’n sloffen, met een charmante knipoog en een stimulerende steun in de rug. De ander strijkt met de eer en vergeet dat doelen samen bereikt worden en weer een ander heeft geen flauw idee wat de rol inhoudt en trekt gewoon zijn eigen pad.
Born leader
De geboren leider kan zijn kwaliteiten meten aan de behaalde resultaten, maar toch ook aan het verloop binnen het team. Zijn het werknemers die fluitend naar hun werk komen, ruimte maken voor een geintje, maar toch ook heel doelgericht te werk gaan? Dan kan je met recht zeggen, dat je een goede en wellicht geboren leider bent. Is het enthousiasme echter ver te zoeken, wordt er regelmatig geklaagd en voelt elke werkdag als een kruistocht? Dan moet je je wellicht eens achter de oren krabben of dit wel de juiste rol voor jou is.
Verrijking of schande?
Kritiek ontvangen is geen schande en kan verrijkend werken. Waarom wordt de leidinggevende altijd beoordeeld door degenen die niet onder zijn of haar leiding staan? Worden dan bepaalde vereiste kwaliteiten over het hoofd gezien, waarvoor een directionele beoordeling wel noodzakelijk is? Toch kan enige zelfreflectie geen kwaad en heel leerzaam zijn. Durf je het aan om je werknemers, of beter gezegd collega’s, om directe feedback te vragen? Breekt het je positie af of ontvang je respect voor je open mind?
Het zijn net mensen
Alhoewel er ook enige subtiliteit vereist is vanuit de kritiserende, is de kunst van de bekritiseerde om niet te reageren vanuit de verdediging. Kritiek geven is vaak ook vele malen gemakkelijker dan het leveren van positieve bevindingen. Begrip lijkt simpel, maar kan, mits goed toegepast, verstrekkende gevolgen hebben. Het is ook altijd een loffelijk streven om de werkrelatie vooral zakelijk te houden, echter de praktijk wijst uit dat de menselijke factor ons daarin toch parten speelt en de voor oog hebbende resultaten kunnen vergemakkelijken, danwel bemoeilijken. We zijn ten slotte net mensen.
Teamwork
Hiërarchie is bijna een ouderwets woord, toch is het ook tegenwoordig op z’n tijd onontbeerlijk. Het kennen van grenzen begint al op kinderleeftijd zijn vruchten af te werpen en zal dit ook in volwassen staat doen. Wel hebben wij hedendaags de vrijheid om dit op een soepelere wijze toe te passen dan in het verleden. Ook hier heeft men meer oog voor het menselijk aspect gekregen en realiseren wij ons dat het vooral teamwork is dat zorgt voor een prettige en vruchtbare werkrelatie. Dat is meer waard dan welk kunst- of kitschwerk ook.
