Op de cover van de Slow Management met thema “Taylor voorbij” (herfst 2011) prijken de woorden Analyse Ontsecretaressen, een interview met Joyce Steenveld (directeur Schoevers), Annemarie de Martines (Eigenaar Quadrant Office Support) en Léontine de Koning (voortrekker van #ONTSECRETARESSEN) over de turbulente veranderingen van management ondersteundende beroepen.
Exit Juffrouw Annie
door Annegreet van Bergen, fotografie Frank Groeliken.
Er lijkt een einde te komen aan de klassieke arbeidsverdeling tussen managers en secretaresses. Ze nemen steeds meer van elkaars taken over. Geen brave Juffrouw Annie meer die de post verwerkt, de correspondentie doet, de agenda beheert, notulen maakt en stukken archiveert. Verdwijnt het aloude vak? De beweging ‘ontsecretaressen’ bereidt zich in ieder geval voor op ingrijpende veranderingen.
Download het artikel in pdf.
Ik heb met een grote grijns het artikel gelezen. Toch zit er ook een trieste ondertoon in. Bijvoorbeeld het idee dat de directie van Shell de eigen afspraken niet zou kunnen maken. Terwijl ik juist denk, dat een “secretaresse” die bepaalt of een afspraak wel of niet gemaakt wordt, geen “secretaresse” meer is maar een onderdeel van de directie. (Nog buiten beschouwing gelaten of iemand een afspraak moet maken voor een ander… want dat lijkt echt niet meer van deze tijd.)
De directie is daar te duur voor? Tja, ik denk dat als er een verkeerde afspraak wordt gemaakt (bijvoorbeeld bij de verkeerde persoon), dit nog veel meer geld kost.
Als er vervolgens wordt gezegd dat de “secretaresse” tijdens de vergadering allerlei afspraken al toetst op implicaties en daarover adviseert, dan denk ik: JAAAA, noem het gerust “secretaresse”, maar besef dat dit een klassiek voorbeeld is van de gewijzigde taken. Vroeger deed een secretaresse dat niet. Hoe makkelijk is het dan om de TAKEN te bekijken en te bepalen, bij wie deze taken het beste thuishoren: bijvoorbeeld bij de manager zelf? Besef, dat aan de functie “secretaresse” een financieel label hangt, waarbij ik opmerk, dat deze niet meer van deze tijd is.
De opmerking, dat managers gewend zijn aan een bepaald niveau van ondersteuning, en dat die ondersteuners zeggen dat ze te duur zijn om een kopietje te maken … tja, ik vind dat wel een grappige (en wat achterhaalde) opmerking, want wellicht is dat kopietje helemaal niet nodig!
Ik ben een kritisch persoon en verdiep me daardoor heel erg in de nieuwe stromingen, zoals ontsecretaressen etc. Wat me opvalt (bij mezelf) is een ongebrijdeld enthousiasme voor de nieuwe ontwikkelingen binnen mijn vak. Heerlijk, dat er niet altijd meer van die eindeloze vergaderingen zijn, heerlijk dat ik niet meer van die nutteloze verslagen moet schrijven. Nu ik in januari 2011 voor mijzelf ben begonnen, voel ik mij enorm vrij om vragen te stellen aan opdrachtgevers. Klein voorbeeld: “voor wie is het verslag bedoeld?” Grote grijns, wat gestotter en enigszins betrapt voelt men zich. Want ja… voor wie wordt het ook weer geschreven? Het heeft me wel eens een opdracht gekost, maar het geeft ook wel een goed gevoel.
Ik wil ook niet meer de ogen en oren van mijn manager zijn. Laat hij zelf kijken en oordelen. Is niet alleen sneller, maar ook eerlijker. Niks tweedehands meningen/(voor)oordelen. En feedback is iets anders dan voorkauwen! Feedback is samen spreken over iets, wat beiden hebben opgemerkt!
Well, I am in! Into #ontsecretaressen. Met alle haken en ogen van dien. Want mijn ongebrijdeld enthousiasme heeft ook nadelen: HOE SCHOOL IK MIJ IN MIJN NIEUWE VAK?
Ik ga het uitzoeken…
Grada, ik heb je response met een glimlach gelezen. Lekker direct ben je af en toe. Ik heb het artikel Exit juffrouw Annie naar mijn baas gemaild die het weer doormailde naar collegamanagers. het zette mij ( en mijn baas) wel aan het denken Wat ik nu nog niet weet is of je mening over het artikel positief of juist negatief is. Als ik niet meer de ogen en oren van mijn baas hoef te zijn En geen afspraken meer hoef te maken word ik ook heel nieuwsgierig hoe mijn vak (directiesecretaresse) er in de toekomst uiziet en hoe ik mij daarin bekwaam. Ik heb zelf geen ambitie om zelfstandig te worden maar denk wel dat de managementondersteuners in loondienst en de zelfstandigen zoals jij veel aan elkaar kunnen hebben als het gaat om de ontwikkeling van ons vak. Ik volg daarom met plezier #omsecretaressen en #ontsecretaressen.
Gerda, ik ben absoluut positief over de veranderingen, die plaatsvinden binnen mijn (en jouw) vak. Dat schrijf ik ook: ik ben heel enthousiast. Probeer me er in te verdiepen. Van mij mag het vak veranderen, want zoals het nu is, is het eigenlijk niet meer van deze tijd. Toch?
Ja, we kunnen veel aan elkaar hebben: jij in je vaste baan en ik, die jou vervangt als je even heerlijk op vakantie bent. En dan leer ik van jou en jij wellicht van mij…
Dat is een beetje mijn ideaal, mijn ideale wereld. Er zijn voor elkaar! Zullen wij starten?