Leve het vak!

door Fokke Wijnstra

Lieve Rina, Christina, Judith, Tineke en Leny, nog eens bedankt voor jullie hulp en support. Jullie waren 25 jaar mijn steun en toeverlaat bij verschillende ondernemingen. Niet alleen voor mij als baas maar ook voor de organisatie. Het centrale meld-, regel- en vertrouwenspunt, met de centrale agenda. Een papieren agenda. Het was logisch dat mijn agenda bij jullie lag.

Werk wordt interessanter

Hoe anders is het nu. De technische middelen hebben zoveel snelheid en effi ciency gebracht dat jullie voor veel zaken niet meer nodig zijn. Werk is verdeeld en dichter bij de belanghebbende gekomen. Ik kan de laatste 15 jaar zelf de afspraken maken: rechtstreeks contact met de relatie, fi jnzinnige afstemming van belang en prioriteit en door synchronisatie van smart phone en servers transparant voor iedereen. Fijn, en vooral effectiever. Immers, daardoor is ook jullie werk interessanter en relevanter geworden. Je kunt nu meer je talenten gebruiken die buiten de traditionele profi elschets vallen. Doen waar je goed in bent en daar waar je je van betekenis voelt. Ik zie jullie tegenwoordig terug in rollen als klantontzorger, virtuele assistent, projectregelaar en eventmanager. Toch ook soms als zelfstandige in een interim secretaresse rol, maar dan zucht je nog regelmatig onder de ouderwetse mores van die opdrachtgever. Stroperige vergaderingen agenderen terwijl je denkt: “gaat het nog ergens over?”.

“Waar gaat het eigenlijk over?”

De enige goede vraag. Vandaar dat ik zelf allang uit de functie baas ben gestapt. Voldoen aan een functie is heel wat anders dan doen wat nodig is, dan wat je zelf kunt en daadwerkelijk wilt. Wat mij meer energie geeft dan baas spelen is ondernemen, leiden in de zin van inspireren en collega’s en klanten binden. Daar kan je mij wakker voor maken! Als zoiets voor de baas geldt, hoe is dat dan voor de secretaresse of een van de vele afgeleide functies daarvan? Wat zou er gebeuren als jij je los maakt van je functie en vooral doet wat volgens jou nodig is, wat jij goed kan oppakken en waar je tegelijk veel zingeving in vindt? Je kon wel eens enorm groeien en met jou de organisatie. Wat ik gezien heb is hartverwarmend.

Commitment anno 2012

Het maakt namelijk veel uit of je zelf kiest wat je doet of dat een ander dat voor je bepaalt. Een klus waar je je uit eigen keuze voor commit, daar ga je 150% voor, daar kan je niet voor weglopen. Dat is eigen verantwoordelijkheid. In een opgedragen klus blijft die verantwoordelijkheid uiteindelijk toch liggen bij de opdrachtgevende ook al legt hij de verantwoordelijkheid bij jou. Je acteert vanzelf risicomijdend. Er zijn beren op de weg en fouten liggen vrij snel aan de ander. Maar vragen als ‘wat is er te doen?’, ‘wat kan ik?’ en ‘wat wil ik en wat wil ik leren?’ maakt dat je denkt en acteert in kansen. Haaks daartegenover staan termen als taken, competentiemanagement, pop met de baas, beoordeling door een ander. Het eerste appelleert aan organisch samenwerken vanuit vakmanschap, het tweede aan beheersing en in de tang houden. Ik ben blij dat jullie uit je functie stapten en je vakmanschap volgden. Leve het vak! Op naar de laatste secretaresse!

Dit artikel verscheen eerder in het #ONTSECRETARESSEN special magazine uit 2012.